معنی خرسند کردن در لغت نامه دهخدا

اِقناع. (یادداشت بخط مؤلف). اِحساب. (تاج المصادر بیهقی)، شاد کردن:، دل و جان بدین رفته خرسند کن، همه گوش سوی خردمند کن.، فردوسی.، دل خویش از این گفته خرسند کرد، نه آهنگ رای خردمند کرد.، فردوسی.، دلش را در صبوری بند کردند، بیاد خسروش خرسند کردند.، نظامی.، دل خویش و بیگانه خرسند کرد.، سعدی (بوستان).، بلطف خویش خدایا روان او خوش دار، بدان حیات بکن زین حیات خرسندش.، سعدی (دیوان چ مصفا ص 752)

معنی خرسند کردن در فرهنگ لغت هوشیار

اقناع کردن، شاد کردن، احساب

معنی خرسند کردن - جستجوی لغت در جدول جو

خرسند کردن(بَ دَ)

لغت نامه دهخدا

خرسند کردن

فرهنگ لغت هوشیار

پسند کردن

پسندیدن، انتخاب کردن، گزینش کردن، برگزیدن

فرهنگ فارسی عمید

ترفند کردن

حیله کردن، فریب دادن، کلک زدن، نیرنگ ساختن، مکایدت کردن، دستان آوردن، فریفتن، تنبل ساختن، شید آوردن، مکر کردن، نارو زدن، غدر کردن، گول زدن، تبندیدن، کید آوردن، غدر داشتن، گربه شانه کردن، اورندیدن، سالوسی کردن، غدر اندیشیدن، چپ رفتن، حقّه زدن، پشت هم اندازی کردن، خدعه کردن

حیلِه کردن، فَریب دادن، کَلَک زدن، نِیرَنگ ساختَن، مُکایِدَت کَردَن، دَستان آوَردَن، فَریفتَن، تُنبُل ساختَن، شَید آوَردَن، مَکر کَردَن، نارُو زَدَن، غَدر کَردَن، گول زَدَن، تَبَندیدَن، کَید آوَردَن، غَدر داشتَن، گُربِه شانِه کَردَن، اَورَندیدَن، سالوسی کَردَن، غَدر اَندیشیدَن، چَپ رَفتَن، حُقِّه زَدَن، پُشتِ هَم اَندازی کَردَن، خُدعِه کَردَن

فرهنگ فارسی عمید

سرند کردن

بیختن خاک و شن یا چیز دیگر با سرند، غربال کردن، چیزی را در غربال یا موبیز ریختن و تکان دادن که نرمۀ آن بیرون بیاید و نخاله اش باقی بماند، بیختن، بیزیدن، ویزیدن، بیز، پالاییدن، پرویختن

فرهنگ فارسی عمید

خورسند کردن

(کَ دَ)

خرسند کردن. شاد کردن. خشنود کردن. (یادداشت مؤلف) ، قانع و راضی کردن

لغت نامه دهخدا

ترفند کردن

(وَ دَ)

مکر و حیله کردن. زرق و دستان کردن. تزویر کردن:
بسی چاره ها جست و ترفند کرد
سرانجام پنهان یکی بند کرد.
(گرشاسبنامه).
و رجوع به ترفندو ترفنده شود

لغت نامه دهخدا

دربند کردن

(پَ اَ تَ)

در قید کردن اسیر و محبوس. (ناظم الاطباء). مقید کردن. محبوس کردن. زندانی کردن:
دربند مدارا کن و دربند میان را
دربند مکن خیره طلب ملکت دارا.
ناصرخسرو.
یکی آیینه و شانه درافکند
به افسونی به راهش کرد دربند.
نظامی.
زآنکه آوازت ترا دربند کرد
خویش او مرده پی این پند کرد.
مولوی.
، سد باب کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا